Amerikaanse providers verlagen prijzen of verhogen snelheid voor lage inkomens – IT Pro – Nieuws

In de grote steden heb je doorgaans wel opties, maar in kleinere steden heb je vaak maar de keuze uit 1 aanbieder van (fixed) breedband. En dat kan dan wel eens “breedband” zijn. Of je hebt data-caps.

Op het platteland is het vaak helemaal huilen.

Qua prijsbeleid zijn ze wel praktisch allemaal vergelijkbaar : extreem goed in je helemaal kapot aanslaan met toeslagen (‘fees’). “Carrier Recovery Cost Surcharge”, “Federal Subscriber Line Charge”, “Convenience Fee”, “VOIP administration fee” en ga zo maar door. In het Europese consumentenrecht is er streng toezicht, in het Amerikaanse is het veel meer wild-west praktijken.

Een niet onbelangrijke oorzaak is dat de toezichthouder (FCC) niet onafhankelijk, maar sterk gepolitiseerd is. Het beleid dat ze voeren wordt heel sterk gestuurd uit ideologie en partij-afhankelijkheid. En die partij-afhankelijkheid wordt weer goed gevoed door bedrijfslobby en campagne-financiering door de providers. De voorlaatste voorzitter (Ajit Pai) was helemaal dramatisch wat dat betreft.

Het is helemaal wild als je gaat kijken naar wat er gebeurd met lokale initiatieven om eigen netwerken op te zetten. Toen te veel gemeentes besloten dat het te lang duurde en dat ze beter dan maar zelf een netwerk konden aanleggen, ging de lobbymachine in de overdrive en werd het op veel plekken verboden voor lokale overheden om dit te doen.

In deze context is StarLink wel een game-changer. Hier in Europa snappen we niet waarom je 100 euro per maand voor DSL-niveau internet zou betalen*. In de Amerikaanse context is dat voor veel plekken *prima* snelheden en niet eens zo’n slechte prijs/kwaliteit.

*Voor een deel moeten we hier weer eens schatplichtig zijn aan Neelie Kroes, die een van de drijvers was achter de Digitale agenda voor Europa, waar breedband doelstellingen expliciet in waren opgenomen

[Reactie gewijzigd door Keypunchie op 9 mei 2022 14:15]